Crash course: communicatie
In tijden van fysieke distantiëring en de roep om een sociaal isolement te voorkomen staat één ding centraal: communicatie. En communicatie kan natuurlijk op veel verschillende manier. Deze crash course gaat in het bijzonder om de ouderwets geschreven communicatie, de brief, maar kan eigenlijk voor iedere vorm gebruikt worden. Deze crash course werd mij aangeboden door de gemeente.
De eerste stap van zinvolle communicatie is timing. Zo viel op 30 januari de brief de mat die opende met de zin dat onderstaande kennisgeving op 2 februari in zou gaan. Ik sluit niet uit dat de gemeente inspiratie put uit de befaamde logistieke werkwijze Just In Time (JIT). Maar zelfs dan is dit een beetje krap. Gelukkig gaat het om een simpele boodschap: dat vergunninghouders op bepaalde plekken niet meer mogen staan en als je auto daar dus staat, verplaatst moet worden.
De tweede stap van zinvolle communicatie is duidelijkheid. Want hoewel ik de boodschap in één zin weet samen te vatten in de vorige alinea, ging dat niet zonder slag of stoot. De samenvatting van de brief opende met jargon (zoals de winkelstraatregeling) en voor welke straten dit allemaal geldt. Als je boodschap in dit geval is om duidelijk te worden dat een vergunninghouder ergens niet meer terecht kan, is een klein kaartje met waar het niet meer mag misschien net zo handig. De afsluiting is ook een parel, want daar blijkt dat het om het Plv (plaatsvervangend) hoofd van de handhavingsorganisatie is. Waar de boodschap waarschijnlijk had moeten zijn ‘lieve bewoner, verplaats alstublieft uw auto’ is op dit moment de boodschap ‘vanwege veranderingen in de winkelstraatregeling kunt u beboet worden en wel in deze straten’. Is toch wat minder duidelijk vind ik.
De derde en laatste stap van zinvolle communicatie is consistentie. Je kunt niet de ene week wereldvrede beloven en de week erna een oorlog starten en je kunt niet op 2 januari zeggen mee te doen aan ‘dry january’ om vervolgens op 3 januari een biertje open te trekken. En zo informeerde de gemeente, per brief, ons ongeveer 2 maanden geleden dat er te weinig parkeergelegenheid voor vergunningshouders is en dat zij een oplossing hadden. In de brief vroegen ze om onze reactie op het voorstel – die was positief. Daarom lijkt de meest recente boodschap haaks te staan op ‘we gaan het probleem aanpakken’ en is de communicatie niet bepaald constant.
Uiteraard is dit voorbeeld iets wat niet van wereldbelang is en is het een kleine moeite om de auto elders neer te zetten voor de meeste mensen. Maar in deze tijden lopen de meeste mensen al een beetje op eieren. En er wordt al met enige argwaan en irritatie naar de overheid gekeken. Dan is het bijzonder onhandig om zelfs over de kleinste, onschuldige zaken, niet handig te communiceren.