Consistent als Moneyball
In de film Moneyball verliezen de Oakland Athletics (Oakland A’s) hun beste spelers en hebben ze geen geld om deze toppers te vervangen. De oplossing is onorthodox, maar gruwelijk effectief: ze halen nieuwe spelers die on base komen, in goed honkbal jargon. Dit houdt eigenlijk in dat de sterren vervangen worden door gedegen, consistente performers. Geen geweldenaars, maar wel zekerheden. En in het bedrijfsleven kunnen we leren van deze aanpak.
Want in de kantoorjungle draait het vaak om scoren. Het gaat om gezien worden en op die manier carrière maken. Je doet er pas toe als je meedoet om de grote winsten: de grote projecten, de moeilijke overnames en de gigantische reorganisaties. Alles moet groots en meeslepend, zodat je opvalt als individu en zodat je scoort als bedrijf.
Uiteraard zijn er geen pieken zonder dalen. Dat wil zeggen dat ook de sterkste performers volledig de mist in gaan. Dat hoort nou eenmaal bij de leercurve. Op een grotere schaal betekent het echter dat slecht een minuscuul deel van de mensen naar grote hoogte stijgt nadat ze een terugval hebben gehad, terwijl de rest in de goot blijft liggen. Nee, dat is niet hoe alle Hollywood films eraan toegaan, maar het is wel de bittere realiteit. Veel mensen komen gewoon niet terug van een terugval en blijven op het nieuwe, lagere, niveau opereren.
Dat is in het grotere geheel – al je werknemers – niet handig voor bedrijven. Uiteraard kun je stellen dat het Pareto principe dan ook voor groepen mensen werkt: 20 procent van de mensen doet 80 procent van het werk. Maar zelfs als je daarin gelooft op de schaal van groepen, moet je toegeven dat het niet erg efficiënt is. En je dus behoorlijk wat mensen betaalt om uit hun neus te eten. Daarom is het principe van dodelijke, gedegen (en saaie) consistentie uit Moneyball zo handig in de bedrijfswereld.
Op die manier heb je namelijk geen rocksterren, groeibriljanten of ego’s die naar de top willen. Dan ben je niet bezig met het handjevol door God geselecteerde individuen die je naar topposities leidt en dan maar hoopt dat dit het bedrijf ten goede komt. Nee, je bent dan bezig om in de volledige breedte van de organisatie consistente, gedegen prestaties neer te zetten. Niet groots zodat de krantenkoppen in brons gedrukt worden. Maar ook niet miserabel dat je geld sneller weglekt dan je spaghettislierten uit een veel te grote zeef. Nee, gewoon saai en consistent presteren.
Al die consistente prestaties zorgen er namelijk voor dat je na verloop van tijd een lijn gaat zien. Een stijgende lijn wel te verstaan. En nee, dat zijn dan niet de achterlijke groeicijfers die Big Tech heeft laten zien. Maar ook niet de abominabele terugval of grilligheid. Het is gewoon een consistente weg naar de top voor het bedrijf. Dat komt vervolgens iedereen ten goede. Want medewerkers die hebben zekerheid bij een gestaag groeiend bedrijf en ontwikkelen zichzelf langzaam maar zeker. Het leiderschap heeft de tijd en rust om te werken aan het bedrijf, want het is niet continu bezig met grote overwinningen breed uit te meten of verschrikkelijke teleurstellingen te managen. En de aandeelhouders zijn gelukkig, want consistentie groei over de loop van jaren brengt geld in het laatje.
Daarom pleit ik voor de Moneyball aanpak in de kantoorjungle; een verfrissend idee in de huidige tijdsgeest van snel scoren, snel geld verdienen, snel alles. Het heeft de Oakland A’s ook geen windeieren gelegd. Zij hebben immers de langste reeks van overwinningen in de Major League Baseball in een seizoen achter hun naam staan. Dus in het grotere geheel leiden de saaie, consistente prestaties tot een groot succes en val je in deze tijden ook nog eens ontzettend op in de massa.