De les van 2022

Als goed kantoortijger moet je feedback ter harte nemen, jezelf continue ontwikkelen en learnings je leven lang bij je dragen. Continuous improvement noemen we dat. Nu er bijna weer een kalenderjaar op zit en iedereen extreem gehaast zijn of haar budget probeert op te maken, is het tijd om te kijken wat de les van 2022 was. En hoe we die inzetten in het nieuwe jaar.

De les luidt als volgt: je kunt het niet goed doen. Voor ieder goed idee wat je hebt, staat er iemand aan wal om het te bekritiseren. Om er gaten in te schieten. Om je te vertellen waarom het niet gaat lukken. Voor iedere opvatting waar je voor staat, zijn er tenminste vijftien internetstrijders die het principieel met je oneens zijn. En je dat graag in geuren en kleuren vertellen. Het moge duidelijk zijn: je kunt het niet goed doen. 

Er zijn legio voorbeelden hoe je het niet goed kunt doen. Denk alleen al aan al je duurzame intenties. Eet je minder vlees uit klimaatoverwegingen, blijkt dat er veel soja in je vleesvervangers zit. Waardoor je alsnog bijdraagt aan het probleem. Heb je braaf zonnepanelen op je bedrijf of huis vanuit duurzaamheidsperspectief, blijkt dat de krengen niet te recyclen zijn. 

Ook in de kantoorjungle was het raak in 2022. Bied je als werkgever het hippe, nieuwe, hybride werken aan, zijn er voldoende mensen die zeiken dat dit nieuwe werken helemaal niet werkt. Dat bedrijven maar wat aanklooien. En als jij jezelf op kantoor wilt uitdrukken met het gebruik voor het daarvoor bestemde kantoorjargon, zijn er drie matig interessante gasten die vinden dat je moet kappen met al dat jargon. Nee, je kunt het echt niet goed doen.

Ook als je plannen probeert te maken, zijn er genoeg mensen die iets te zeiken hebben. Heb je een goed uitgedacht plan, dan vinden mensen het veel te rigide en hadden ze het zelf wel beter kunnen invullen. Je plan mist dan draagkracht. Maar laat je mensen meedenken over het plan of laat je ze het zelf invullen – denk maar eens aan minister Kuipers die bedrijven de ruimte gaf zal coronaplannen te maken – dan is er niet genoeg sturing, duidelijkheid of coördinatie.  

Probeer je met je goede gedrag verandering te bewerkstelligen dan kun je het al helemaal niet goed doen. Stikstof verminderen en zo de natuur beschermen leidt tot bezoeken van boeren en brandende hooiballen langs de weg. Probeer je diezelfde boeren tegemoet te komen dan leidt het tot politieke, duurzame en boer-gerelateerde verontwaardiging. 

Zelfs qua centen kun je het niet goed doen. Gaan er eindelijk weer eens loonsverhogingen als warme broodjes over de toonbank in verschillende Cao’s, is het niet genoeg. Dan verwacht iedereen dat het bedrijfsleven de energiekosten van haar werknemers opvangt. Maar zelfs als je de lonen radicaal omhoog gooit, zoals bij de NS, dan komt je dat alsnog op de nodige kritiek te staan. Dan zou je inflatie in de hand werken en de economie ontregelen. 

Als klap op de vuurpijl wil je uiteraard een bedrijf zorgvuldig leiden. Dan neem je tijd voor een goede samenstelling van het leiderschap, plus bijbehorende strategie. Dat geldt uiteraard al helemaal als je een land wilt besturen. Maar formeer je dan net wat te lang, dan is iedereen boos. Of is dit geen goed afsluitend voorbeeld?

Hoe dan ook, je snapt het beeld: je kunt het niet goed doen. Realiseer je dat je het dus niet goed kan doen in de ogen van de ander. Want als dat een gegeven is, dan hoef je de meningen van anderen en de bijbehorende angst voor oordeel over je keuzes niet mee te laten wegen in jouw beslissingsproces. Dan kun je doen wat je écht wil doen. Wie weet is het zelfs een geweldig motto voor 2023.

Voor nu fijne feestdagen. Hopelijk kun je die wél goed doen.