Doe maar hypocriet, dan doe je normaal genoeg
Foto: de moraalridder
Het is dé trend van 2022: hypocrisie. Lekker kletsen over hoe iets zou moeten zijn en zelf compleet iets anders doen. Stevig pleiten over welke kant het in de toekomst op moet gaan, om zelf dat proces van vooruitgang volledig te verstoren. Van de kantoorjungle tot de politiek en van sport tot media: iedereen doet eraan mee.
Het zit in de geest van de tijd: je mening laten horen. Lekker ventileren naar iedereen die het wil horen via alle nieuwe (en oude) media. En die mening moet dan wel een beetje rechtvaardig zijn. Het liefste ben je een echte moraalridder: schrijf je het volk voor wat wel en wat echt niet kan. Denk aan meer energie besparen, minder vlees eten, minder de auto nemen, beter luisteren, meer verbinding zoeken en nu eens écht aan de volgende generatie(s) denken. Je moet met je moraal verheven boven het volk zijn.
Gelukkig hoef jij je zelf niet te houden aan de richting van jouw moreel kompas. Want je bent hypocriet. Zo praten de grootste vervuilers in hun gigantische boardrooms met luxe, niet vegetarische lunch over het afwenden van de klimaatramp. Over hoe het volk zijn uitstoot moet terugbrengen terwijl hun bedrijven recordwinsten boeken. De grootste dikmakers zoals McDonalds en Coca-Cola sponsoren de sport helemaal dood om te laten blijken hoe hoog zij gezondheid in het vaandel hebben staan. En hoe ieder kind écht gezond moet eten. Om vervolgens de helft van de Westerse wereld aan obesitas te helpen (en er schathemeltje rijk van te worden). Politici buitelen over elkaar heen om op te roepen tot verdraagzaamheid en eenheid, om vervolgens het land te polariseren met weerzinwekkende stellingen die lekker bekken zo vlak voor een verkiezing. Of ze claimen verantwoordelijkheid te nemen door op te stappen, om luttele maanden later in dezelfde opstelling verder te gaan. Ook kennen we voetbalbonden die overal voor fair play staan en pretenderen écht de sport van het volk zijn. Om vervolgens in een zandbak tussen de corpsen van gevallen arbeiders voor een paar ton tegen een bal te trappen.
Ook wij kantoortijgers kunnen er wat van. We spreken schande van de bedragen die de overheid spendeert aan Deloitte om de mondkapjesdeal van Sywert van Lienden te onderzoeken. Maar voor iedere lullige PowerPoint-slide die geen hond leest, trekken we maar wat graag de portemonnee voor datzelfde kantoor. We zeiken over het feit dat werken in Nederland écht niet meer loont. Het liefste vanuit ons tweede huis in Spanje. Zelfs dit artikel staat vol van hypocrisie: want ik maak alle eerdergenoemde mensen belachelijk om hoe ze zouden moeten handelen, maar ik heb zelf nog geen vinger uitgestoken om iemand tot verandering aan te sporen – inclusief mijzelf.
Hypocrisie hoort er vandaag de dag dus duidelijk bij. Zelf heb ik ervoor gekozen om eerst de levensbedreigende of acute crises – lees: de klimaatcrisis en mijn energierekening – aan te pakken en het probleem der hypocrisie lekker door te schuiven naar de volgende generatie. Wel hypocriet he? Om te doen alsof ik dit echt erg vind en het vervolgens naast me neer leg.