Ik eis een mannenquotum
Je leest het potjandorie goed: ik eis een mannenquotum. Wij mannen zijn ondervertegenwoordigd en worden volledig achtergesteld. Het gaat alsmaar over vrouwen en hun quota, terwijl wij mannen hartstikke capabel zijn. Het is te ridicuul voor woorden. Daarom moet per direct het mannenquotum van start gaan.
Dat mannenquotum eis ik niet in de boardrooms, ministerposten of managementposities – daar doen wij het immers prima. Ik eis het in de poepluiers, keukens en overblijfklasjes. Ik eis het als quotum voor het aantal thuisblijf vaders (zowel parttime als fulltime). En zo komen we ook direct aan de vrouwenquota in de werkende sferen. Want die percentages van het vrouwenquotum halen we in dit tempo niet voordat Amsterdam onder water staat.
Want met het mannenquotum van 50%, dient 50% van alle thuisblijfouders man te zijn. Dan zijn wij verplicht taken als stofzuigen, dweilen, koken, de kinderen verschonen of uit school halen, boodschappen doen, de was draaien, strijken, de planten verzorgen en Koffietijd op RTL kijken op ons te nemen. En valt er een groot gapend gat in de activiteiten van de vrouw. Tegelijkertijd valt er dan ook nog eens een groot gapend gat op al die hooggeplaatste managementposities. De perfecte storm die wij mannen écht verdienen. En waar we toevallig dan ook het vrouwenquotum mee halen.
Want het is beter voor de mentale gesteldheid van de man. De druk van het werk eist zijn tol. De verplichte smalltalk op kantoor, het drinken van sloten slechte koffie, het eindeloos vergaderen, het klooien in Excel en het verplicht borrelen op de kosten van de baas zijn nou niet echt zaken die je in de koude kleren gaan zitten. Vrouwen mogen ook wel eens wat meer voelen hoe zwaar dit is en hoeveel wij van onze mentale gesteldheid opofferen. Het is daarom niet meer dan eerlijk dat er een 50-50 quotum komt wat mannen eindelijk hun uitweg uit deze corporate ratrace biedt.
Ik eis het mannenquotum. Voor meer mannen thuis in het huishouden en in de poepluier. Voor meer vrouwen in de boardroom en voor de flipover. Zodat mannen geforceerd weten hoe leuk het is om thuis te blijven en vrouwen net zo geforceerd weten hoe saai het werkende leven eigenlijk is. Zo bereiken we eindelijk eens die heilige balans waar we zo naarstig naar zoeken voordat de ijskappen volledig gesmolten zijn.
In plaats dat de samenleving mij met de nek aankijkt als ik de carrièreladder het raam uit gooi en besluit thuis te blijven, word ik dan onthaald als een pionier. Een voorvechter van het mannenquotum. Een visionair. En dan mag ik eindelijk ongegeneerd, zonder enige druk voor ons kindje gaan zorgen.
Als een andere man nou even kan beginnen, want dat vind ik te spannend.
Dit artikel verscheen oorspronkelijk op Podcast Papa van dezelfde schrijver (Koen Durlinger)