Make the silo great again
Het is de manager in optima forma: sprekend voor zijn of haar mensen boven op een zeepkist midden in de kantoortuin. De manager roept op tot betere resultaten, meer vrijmibo’s, luxere heidagen en vooral betere samenwerking in het bedrijf. Maar de allerbelangrijkste boodschap is: doorbreek de silo’s.
Want silo’s zijn de vijand in menig kantoor. Ze staan symbool voor allemaal geïsoleerde groepen mensen die op eigen houtje wat doen, zonder met elkaar te overleggen. Iedereen is telkens het wiel opnieuw aan het uitvinden in zijn eigen silo en praat er met niemand over. Silo’s moeten doorbroken worden, zo luidt het jargon. Eigenlijk hoeft dat helemaal niet, want silo’s leveren je juist ontzettend veel op.
Natuurlijk is van elkaar leren handig. Behalve van elkaar leren, mogen managers termen als kruisbestuiving en synergie door de zaal gooien. Toch is het wat onhandig. Want je leert pas echt iets als je het zelf doet of uitvindt. Niet aan een collega uit een andere silo vragen, maar lekker zelf experimenteren. En misschien zelfs een betere manier vinden. Ook duurt het vaak langer om een vergadering op te zetten en met een ander persoon te praten, dan wanneer je zelf aan de slag gaat. Dus het denken en werken in silo’s komt de zelfredzaamheid, het intellect van collega’s en soms zelfs de snelheid van de bedrijfsvoering ten goede.
In silo’s werken zorgt er ook voor dat zaken kleiner en behapbaar blijven. Wij mensen zijn slimme wezens, maar we kunnen ook maar zo veel aan. Als je silo’s wil doorbreken, betekent het meer afstemming, meer groepen mensen die er wat van (kunnen) vinden en meer complexiteit. Dan wordt het lastig om het geheel te overzien. In een silo kun je het juist klein en specifiek voor jouw stuk maken. Behalve dat dit beter aansluit op ons eigen kunnen, komt het ook de oplevering ten goede. Want megalomaan grote projecten leiden vaak tot vertraging op vertraging. Om nog maar te zwijgen over budgetten die dikwijls overschreden worden. In een silo gaat de snelheid omhoog en de kosten omlaag. Ideaal, toch?
Als laatste zorgt het lekker geïsoleerd werken in silo’s ervoor dat we daadwerkelijk werk verricht krijgen. Het doorbreken van silo’s leidt vaak tot nodeloos afstemmen en veel (hybride) vergaderen. De kick-off sessies, heidagen, planningen, regie-, stuur-, werk-, -groepen en borrelgroepen vliegen je dan al snel om de oren. Voor je het weet is iedereen bezig met elkaar op de hoogte houden en de silo te doorbreken, terwijl niemand meer bezig is met het daadwerkelijke werk. Heerlijk integraal, weinig effectief.
Vanwege deze drie redenen mogen we het denken en werken in silo’s wat mij betreft dus omarmen. Of in ieder geval niet zo verketteren, zoals dat nu op grote schaal gebeurt. Als je dit gratis, super strategisch advies ter harte neemt, zou ik het direct omzetten in daden. Plan bijvoorbeeld een grote kick-off in de Maassilo, dan past de locatie direct bij je boodschap.
Mij mag je altijd uitnodigen om boven op een zeepkist te gaan staan. Dan verspreid ik luidkeels het evangelie van de silo en verban ik het nodeloos informeren van elkaar in praatgroepjes. Mijn slogan heb ik al: make the silo great again.