Weg met de carrièretijgers

De wenkbrauwen werden en masse hoog opgetrokken toen bekend werd dat Wopke Hoekstra zo maar eens Eurocommissaris kon worden op een onderwerp waar hij de ballen verstand van heeft. Als iets soortgelijks in het kantoorleven gebeurt, dan is dat business as usual. Dat is problematisch.

Carrière boven inhoud

De politiek ligt onder een constant vergrootglas. Als er dus iemand een move maakt naar een vakgebied waar hij of zij niets van afweet, maar het een functie met meer aanzien betreft, dan weet je dat het een stapje op de carrièreladder is. We vinden zoiets schandalig in het openbaar.

Maar de kantoorjungle is niet anders. Daar mogen jonge talenten de rol van manager vervullen zonder dat ze ooit echt mensen hebben geleid. Daar wordt het hoofd van de operatie het hoofd marketing van een ander bedrijf met meer geld om uit te geven. En wordt de IT-afdeling geleid door een corporate hotshot die een nieuwe stap moet krijgen voordat hij/zij het bedrijf verlaat. 

De inhoud, die leert een carrièretijger wel eventjes in een paar maanden on the job. Het gaat immers vooral om het inspireren, motiveren en delegeren. Vooral dat laatste moet je goed kunnen met een beetje ambitie en een beetje gebrek aan inhoud. Wat de inhoud exact is, doet er niet toe: het gaat om de ambitie. Op weg naar de top van de carrièreladder.

Carrière boven collega’s

Behalve dat de inhoud ondergeschikt is aan de eigen carrière, is de mede-kantoortijger dat ook. Collega’s worden functioneel gebruikt om het liefst snel zeer sprankelende resultaten te halen. Dat mogen gouden kranen zijn zonder stromend water of tijdelijke overwinningen waardoor de carrièretijger er kortstondig goed opstaat bij de higher ups. 

Tijd voor verdieping met collega’s is er niet. Borrels zijn functioneel voor het netwerken, niet voor de gezelligheid. Privélevens zijn voor de privésfeer en niet om op werk besproken te worden. En diepgaande relaties zijn moeilijk als dit de mensen zijn die later de spreekwoordelijke lijken vormen waar je overheen moet stappen op je weg naar de top.

Carrière als doel

Binnen de meeste organisaties worden carrièretijgers onthaald als redders en voorbeelden. De ambitieuze mensen die het bedrijf naar de toekomst leiden. De corporate cultuur vol met macho’s en apen op een apenrots moedigt het gedrag aan. Ook menig top 10, 20 of 50 lijstje gooit olie op dit vuur.

Wie weet kan dat anders. Dat de corporate cultuur een cultuur wordt met een focus op waardevolle relaties met collega’s. Waar vakinhoudelijke idioterie wordt aangemoedigd. En dat als deze twee in de loop van de tijd goed samenvallen er per ongeluk een mooie carrière uit groeit. 

Misschien dat een kritische pers die bovenop het bedrijfsleven zit dit zomaar eens teweeg kan brengen. Is Wopke ook niet zo eenzaam in het nieuws.